Erregeen opila

Gabon egunak iristen ari dira berriro eta haiekin afari berezi pilo bat, beno, afariak eta bazkariak, gutxienez etxean hori ikusten dut... zelako kontua!!

Eskerrak jai hauetan janari bereziak daramatzate eta, noski, nire jabeek Gabonetako plater berezi bat egiten saiatzen direnean nik oso pozik egoten naiz sukaldetik usain onak ateratzen direlako. Oraingo honetan, postre bat hautatu zuten, erregeen opila hain zuzen ere.

Haiek hurrengo osagaiak erabili zituzten errezeta hau egiteko:

500 gr. irina

125 gr. azukrea
50 gr. legamia
120 ml. ura
10 gr. gatza
75 gr. margarina 2 arrautza
Banilla-zotz bat
Laranja-birrindura

Errezeta hau egitea oso erraza da, ia-ia horrela laburtu dezaket: osagai guztiak bol batean ipini behar dituzue eta labean sartu baino lehen nahastu. Baina beno, ez naiz izango hain gaiztoa, meh meh meh!!

Beno, haiek hasi baino lehen, osagai guztiak prestatu zituzten eta bol handi bat bilatu zuten. Hori eginda zeukatenean, bolan irina ipini zuten eta erdi-erdian zulo bat egin zuten (hau da, sumendi baten modukoa).

Gero, poliki-poliki, legamia, ura, gatza, arrautzak, banilla eta laranja-birrindura zuloaren barruan ipini zituzten.

Osagaiak gehituta zeudenean, errezetako pausorik dibertigarriena hasi zen: nahasketa. Bai, nire ustez dibertigarria zen, baina haien aurpegiagatik oso astuna omen zela zirudien, eskuz egin zutelako ore uniforme bat lortu arte.

Azkenean, margarina deseginda gehitu zuten eta noski, berriro nahastu zuten (berriro nahasteko beharra izatea ere... gaixoak!!) Meh, meh, meh!!

Hori eginda zeukatenean, orea sukaldeko trapu baten azpian jalkitzen utzi zuten ordubetez, orearen tamaina bikoiztu zen arte.

Azkenik, gurpil bat egin zuten orearekin eta barruan bi opari/txorakeria ezkutatu zituzten. Segidan, opila apaindu zuten (egun hori arbendol zatituekin, baina posible da fruta azukreztatuak erabiltzea) eta arrautzarekin pintatu zuten.

Opila pintatuta zegoenean, labeko erretilu batean ipini zuten eta erretilua labean sartu baino lehen, labea aurretik berotu eta gero. Opila 15 minutu egon zen labean, 180 gradutara ipinita.

Ez dauka itxura industriala baina ez da txarra, ezta?

Eta hau gure 2011eko errege-opila izan zen:

Benetan, oso goxoa geratu zitzaien (gainera polita, ezta?)... fruitu melatuekin, ains!!... eta pastel-krema hori.... primeran!! Oraindik biboteak milikatzen ari naiz.

Makarroi budina urdaiazpiko eta gaztarekin

Miau! Nire jabeak berriro egin dute! Sukaldera joan dira janaria prestatzera! Baina ez pentsatu oraingo honetan prestatu dutena gauza zail bat dela, ez horixe, baina, nire ustez, oso plater berezia da. Gainera, plater hau prestatzeko egin behar den gastua oso txikia da. Beno, hasi behar naiz, haiek ez dakitelako nire biboteekin ordenagailua erabiltzen ari naizela errezeta hau azaltzeko. Bere izena “Makarroi budina urdaiazpiko eta gaztarekin” da. (Ai, urdaiazpikoa… miau, ze ona!)

Nire jabeak erabili zituzten osagaiak honako hauek dira. (Gogora ezazue haiek bi pertsona direla, eta, horregatik, agertzen diren kantitateak bi pertsonentzako dira).

· 125 gramo makarroi
· 100 gramo urdaiazpiko egosi
· 125 gramo gazta
· Tipula erdi
· Piper berdea edo gorria (Gehienez, piper bat).
· 200 gramo tomate trituratua
· 2 arrautza
· Jogurt natural bat
· Esnegain likidoa (180 ml)
· Ura
· Oliba-olioa
· Gatza

Hasteko, lapiko batean ura ipini zuten ontzia bitrozeramikan ipintzeko asmoarekin, ura bere irakite puntura heldu arte. Urari gatza eta olioa bota zioten eta, ura prest zegoenean, makarroiak barrura bota zituzten, egosten uzten zortzi minutuz.

Makarroiak lapikoan zeunden tarte horretan, nire jabeak piperra eta tipula zatitzen hasi ziren eta, amaitu zutenean, zartagin batean olioa berotzera ipini zuten, prest zegoenean moztutako osagaiak sartzeko. Osagai hauek prest egon zirenean, zartaginera bota zituzten. Bost minutu pasa eta gero, tomatea eta urdaiazpiko egosia (txikituta, noski) gehitu zituzten.

Barazkiak urre-kolorea lortu zutenean, makarroiak gehitu zituzten, hau guztia minutu pare bat uzten eta noizean behin nahastez.

Labeko erretilu bat forratu zuten labeko paperarekin. Segidan, makarroi geruza bat ipini zuten, erretiluaren hondoa estaltzeko. Hori lortu zutenean, gazta kubotan zatituta gehitu zuten. Urrats hori amaitzeko, gainerako makarroiak jarri zituzten.

Bol batean, jogurta, arrautzak, esnegaina eta gatz pixka bat bota zuten, ondo irabiatzeko asmoarekin. Irabiatuta zegoenean, makarroien gainean nahasketa hau bota zuten.

Azkenik, erretilua labean sartu zuten, (labea aurretik berotu eta gero, noski). Makarroiak 25-30 minutu egon ziren labean, 180 gradutara ipinita. Ah! bukatu baino lehen, aholku bat emango dizuet: hobeagoa da epeltzen uztea, makarroien zaporea hobetzen delako.

Amaitzeko, lortutako emaitza erakutsiko dizuet.

Primeran daude! Ziurtatzen dizuet.

Oilasko izter beteak

Orain dela gutxi, nire jabeak berriro sartu ziren sukaldean beste plater berezi bat prestatzeko, eta, ains! Amaitu zutenean, zelako usain ona zeukan platerak (oraindik biboteak milikatzen ari naiz).

Oraingo honetan oilaskoa aukeratu zuten platera egiteko. Bai, badakit, ez zen arraina ezta mariskoa ere, baina buah, ez da hura baino gutxiago...

Osagaiak (bi pertsonentzat, noski) hauek izan ziren:

2 oilasko izter
½ kuiatxo
½ piper berdea
½ piper gorria
½ tipula
Tomate bat
Baratxuri bat
4 txanpiñoia
Gatza
Olioa

Hasteko, oilasko izterren hezurrak kendu zituzten. Zuek zuen harakinarekin konfiantza baldin badaukazue, berari eskatu ahal diozue, bestela, har ezazue ganibet bat eta beldurrik gabe, hezurrak kendu behar dituzue... nire jabeen moduan.

Betea egiteko, baratxuria lumatu eta txikitu behar duzue, gero, zartagin batean ipini behar duzue urraztatzeko. Segidan, kuiatxo, piper berdea eta txanpiñoiak txikitu behar dituzue zartaginean sartu baino lehen, gero zartaginean ondo egosten uzteko.

Ondo egosita zegoenean, haiek barazkiak iragazi zituzten, gehiegizko olioa kentzeko. Badakizue olioa ona dela baina, bere kantitate zuzenean.

Gero, oilasko izterrak hezurrik gabe hartu zituzten eta gatza eta piperbeltza ipini zieten. Izterrak ondo apailatuta zeudenean, haien barrualdean barazki batzuk ipini zituzten eta... txa txan!! Memento honetan nire memento gustukoena iristen da... izterrak josi. Haiek sukaldeko haria erabili nahi zuten, baina ez zeukaten etxean, beraz zotz batzuk erabili behar izan zituzten.

Izterrak itxita zeudenean, labeko erretilu batean sartu zituzten eta erretilua labean sartu zuten, labea aurretik berotu eta gero. Erretilua 20 minutu egon zen labean, 180 gradutara ipinita. Minutu hauek pasata, ozpina zorrotada bat bota zuten eta 5 minutu gehiago utzi zuten labean.

Bitartean, saltsa prestatu zuten eta, hori egiteko, zartagin batean piper gorria, tipula eta tomate bat (jakina, zatituak) ipini zituzten ondo erreta egon arte. Jarraian, irabiagailuagatik pasatu zuten, saltsa fina lortzeko.

Beno, bakarrik gauza bat falta da, eta hau platera eraikitzea da. Aizue, hemen adibide bat daukazue:




Ups!! Oraintxe bertan konturatu naiz gauza batez, me me me!! Haiek zerbait berezi bat gehitu zuten, basmati arroz pixka bat. Primeran geratu zen (gutxienez, nire jabeen aurpegiek hori esan zidaten…).

Etxeko patxarana

Gaur ez zaituztet gehiegi nekatuko, gaurko errezeta oso motza delako eta gainera, gehiegi hitz egiteko gogorik ez daukadalako (ez naiz etxeko erregea? Hori bada :oP).

Beno, egia esateko, gaur azaltzen dizuedan errezeta prestatzea oso erraza da eta, aldi berean, osagaiak lortzea oso neketsua izan daitekeelako (beno, agian basaranak dauzkazue etxeko lorategian, me,me, me!!).

Beno, banoa! … Gaur nola egin behar duzue etxeko patxarana azalduko dizuet.

Osagaiak hauek dira:

600 gr. Basaran
¾ lt. Anis goxoa
¼ lt. Anis lehorra
5 kafe pikor
1/3 kanela-zotz
Limoiaren azala zati bat

Konturatu zarete, ala ez? Beno ba, konturatu ez direnentzat osagai hauek patxaran litro bat egiteko direla esango dut. Bi litro nahi baldin badituzue, osagaiak bitik biderkatu behar dituzue. Hiru litro nahi baldin badituzue, hirutik biderkatu behar dituzue osagaiak. Eta horrela denbora guztian.

Beno, hemendik argi eta garbi dago, baina galdetuko didazue: Nola egin ahal dut etxeko patxarana?... Oso erraza da.

Botil edo bonbilla bat hartu behar duzue, eta barrualdean osagai osoak sartu behar dituzue eta kitto. Beno, kitto ez, ontzia leku ilun batean ipini behar duzue (oso garrantzitsua da, prozesua iluntasuna behar du, patxaran txar bat lortuko duzue baldintza hau betetzen ez bada).

Eta bakarrik gauza bat falta da: pazientzia, patxarana lortzeko lau edo bost hilabete behar direlako.

Azkenean, emaitza honako hau izango da:





Aizue, kontuz patxaranarekin, azken kopa normalean arriskutsua delako… me, me, me!!

Barazki kaneloiak hirugihar-ukitu batekin

Bat, bi, hiru eta, ia-ia, lau hilabete daramatzat errezeta bat idatzi gabe. Buah! Zer gaizki! Zorionez, pasa den igandean nire jabeak plater berezi bat egin zuten, eta noski, ni han nengoen espiatzeko (bai, bakarrik espiatzeko, badakizue haien esaldi gustukoena... “ hau ez da katutxoentzako janaria ”).

Bata bestearen atzetik, osagaiak prestatu zituzten eta hauek izan ziren:

8 kaneloi-plaka
100 gr. kuia
½ kuiatxo
½ tipula
½ piper berde
50 gr. hirugihar
Irina koilarakada bat
Gatza
Olioa

Ah! Gogora ezazue: haiek bi dira, eta osagai hauek bi pertsonentzako dira... gero erantzukizunak ez dizkidazue eskatu, hmmm.

Beno, hasteko, barazki guztiak txikitu zituzten. Bitartean, zartagin bat olioarekin suan ipini zuten. Olioa berotuz gero, tipula eta piper berdea ipini zituzten. Bost minutu geroago, kuia, kuiatxoa eta hirugiharra ipini zituzten eta suan utzi zituzten bost minutuetan, ondo frijitzeko. Buah! Zelako usain ona somatzen zen... hmmm!

Bitartean, edalontzi batean ura egostera ipini zuten, kaneloi-plakak prestatzeko (urrats honetan, uste dut kaneloi-plakak egosteko fabrikatzailearen argibideak irakurri behar dituzuela... izan ere, ez dakit zer motatako kaneloi-plakak erabiliko dituzue.)

Plakak prestatzen zituzten bitartean, bexamel bat prestatu zuten. Nola? Beno, oso erraza da: beti bezala, me me me! Horrela: esne-ontzi batean, olio pixka bat gehitu zuten. Olioa beroa zegoenean, tipula txikituta gehitu zuten. Minutu pare bat geroago, tipula urrezkoa zegoenean, irin koilarakada bat gehitu zuten eta dena ondo nahastu zuten orearen homogeneotasuna lortzeko. Orea lortu zutenean, esnea gehitu zuten gatz pixka batekin eta berriro nahasten zuten, pikorren eraketa saihesteko.

Plakak prestatuta zeudenean, freskatu zituzten. Bitartean, bexamel pixka bat banandu zuten eta barazkiei gehitu zioten, eta noski, dena nahastu zuten.

Azkenean, lan dibertigarriena iritsi zen: plakak barazkiaz bete. Ai ene, janaria ukitzea nola gustatzen zait!

Beno, azkenik kaneloiak estali zituzten bexamelarekin, gaztaz hautseztatu eta labean sartu zituzten, gainerretzeko.

Zelako itxura zeukan. Ala ez?



Azkenik, esango dizuet bere itxuragatik pentsa dezakegun baino askoz hobeagoak ziren.

Baisakhi Jatetxea - Palma de Mallorca

Haserretuta nago! Beno, haserretuta ez, baina harrituta bai... nire jabeak oporretan Mallorcara joan ziren eta, noski, haiek ez ninduten haiekin eraman nire lekua herrian zegoela esanez. Haiek esaten dute Mallorcan hondartza eta kala pilo bat daudela eta, orokorrean, oso politak direla. Hau guztia, noski, gure herrian ez da aurkitzen, baina beno, hori ez zait inporta katutxo polit bat naizelako. Gainera, hondartzetan aurkitzen diren alemaniarrak eta giriak ez zaizkit batere gustatzen… Puaj!!!

Beno ba, nahiz eta haiek Palma de Mallorca izugarri gustuko izan, dirudienez ez dituzte jatetxe berezi gehiegi ezagutzen. Eta, noski, nire jabeak frankizietan bakarrik jaten ezin dutenez bizi, jatetxe polit eta dotore bat bilatu behar zuten izugarrizko kapritxo bat zeukatelako. Eta, nik, zer egingo dut? Ba haien intimitate gastronomikoak hemen idatzi, hau da, azken bolada honetan egiten dudana.

Palmako itsas ibilalditik bueltatxo bat ematen zeuden eta, bat-batean, jatetxe berezi batekin topo egin zuten, zorua arrosa petaloz beteta zeukana eta bere leihoetatik espezia usain handi bat botatzen zuena. Jatetxe honen izena “Baisakhi” da, eta, bere izena aztertu eta gero, argi eta garbi geratzen da indiar jatetxe bat dela.

Entzun dudanaren arabera, izugarrizko sorpresa izan zuten jatetxeko mahaira ailegatu zirenean: Mantela arrosa petaloz beteta zegoen, eta, erdian, argizari polit bat zegoen, giroa argitasun handiz betetzen zuena. Gainera, mahairaino Gupta jauna eraman zituen (hau da, jatetxearen jabea eta sukaldeko nagusia) eta, aulkietan eseri eta gero, zerbitzari bat agertu zen kopak ardoz eta ur freskoz betetzeko.

Bigarren sorpresa, haien arabera, bi minutu pasa zirenean hartu zuten, Gupta jauna lehendabiziko platerarekin agertu zelako. Baina, platerarekin batera, bost ontzi ekarri zituen, bost saltsa mota desberdin egonez ontzi bakoitzean. Gupta jaunak esan zien hiru saltsa leun zeudela, baina beste biak “debekatuta” zeudela izugarrizko azkura eragiten zutelako.

Haien kasuan, umeak bezala direnez, “debekatuta” hitza entzun eta gero, bi saltsa horiek frogatzera joan ziren zuzenean… Haien elkarrizketa entzun nuenean, uste dut haien mingaina erretzen ari zela oraindik…

Gaizki ez badut gogoratzen, lehendabiziko platera haragi-bola batzuk zeuzkan, 2 “kebab” modukoa, beste bi, oilaskoarekin eta barazkiekin, eta beno, agian beste bi zapore desberdinekin (sentitzen dut, baina ez dut gogoratzen, eta uste dut ezta haiek ere).

Nagusiaren semeak bigarren platera ekarri zien: oilasko hanka plantxan egina curryarekin nahaspilatua eta mendarekin estalita. Egun horretara arte, menda freskoa ez zuten inoiz dastatu. Uste dut, hori asko gustatu zitzaiela, haien mingaina itzali zuelako (Me me me... gaixoak!).

Geroago, benetako “delicatessen” bat ekarri zien: bost kutxa txiki bost benetako curryekin, plater bat basmati arrozarekin eta indiar ogi ore selekzio batarekin (zehazki, bost ogi desberdinak). Curryak izan ziren:

• Oilaskoa curryarekin: Bai, tradizionala, baina zapore bereziarekin.
• Basurdea curryarekin: Zelako izena! Ala ez? Beno, haien iritziz izenagatik espero zuten bereziagoa izatea.
• Txahala curryarekin: leuna eta gozoa. Esaten arabera: “izugarri gozoa zegoen”.
• Banana curryarekin: maitemindu zien. Goxoa espeziekin. Esaten arabera, ia borroka egin zuten azken zatia hartzeko (Zelako taldea!)
• Garbantzuak curryarekin: harrigarria!! Nahiz eta estetikoki ez zitzaien gustatu dena jan zuten, eta gainera, begiramenak gabe.

Bukatzeko, postreak ekarri zizkien, mangoko tarta zati bat eta koko litxarreriak. Ah! Eta benetako indiar te bat.

Jakin-minen arabera, zerbait berezi bat azalduko dizuet: zerbitzariak afaria hasi baino lehen, eskuoihal bat ekarri zioten eskuak garbitzeko, eta horren ordez, afaldu eta gero nagusiaren semeak eskuak busti zizkioten... arrosa perfume batekin! Eta, haien ustez, usain miragarri bat egiten zuen. (Puaj! Niri perfumeak ez zaizkit gustatzen... gorroto ditut!!)

Dena 32,90€-ren truke (BEZa barne sartuta), ondo ikusita, ia-ia ganga bat da.

Baisakhi jatetxeak zerbait arraroa dauka, konturatu zaizue? Bai, jatetxea ez dauka karta! Bakarrik dastatzeko menu bat dauka, baina erdipurdi aldatzen dute, beraz, jatetxera joan nahi baduzue, ziur aski, azaldu dizuen menua ez duzue aurkituko, Gupta jaunak zerbait desberdina prestatuko duelako.

Nire jabeei gustatu zitzaien, bai dekorazioagatik, bai haiekin izandako jokaeragatik, eta noski, hau guztia originaltasuna eta janari kalitatea ahaztu gabe. Nire jabeek 8 bat ipini zioten, hau da, gomendagarria da, soingaineko eskarmentu berriak gustatzen bazaizue. Ziur aski, haiek errepikatuko dute.

Joan baldin nahi baduzue, hemen uzten dizkizuet bai helbidea, bai telefonoa.



Baisakhi jatetxea
Gabriel Rocako etorbidea, 8
07014 Palma de Mallorca

Telefono zenbakia: 971 736806

ROOT Jatetxea - Madril

Beno, beno, beno, zelako asteburua pasatu zuten! Haserretuta jarraitzen dut haiekin. Uste nuen katutxo politak (ni bezalakoak) erregeak ginela, baina nire etxean uste dut ezetz! Agian nire jabeak errepublikanoak dira, baina, asteburu horretan, etxean geratu nintzen haiek Madriletik zenbiltzaten bitartean. Kaka zaharra!!

Gogoratuko duzue segur aski nire jabeak Madrilera joan zirela nire “esklaboaren” urtebetetzea ospatzeko, bai? Beno, han, turismoa egin zuten, eta noski, jatetxe batzuk bisitatu zituzten eta nik egoera hau aprobetxatzen dut hainbat kritika idazteko. Miau! Nola gustatzen zaizkit iritziak zintzilikatzea!

Orain dela gutxi, nire iritzia “Restaurante Basarri”ri buruz azaldu nizuen. Gaur beste jatetxe batek txanda hartzen du, “Root” izena daukana. Jatetxe hau, “Vips” taldearen barruan dago (uste dut denok talde hau ezagutzen dugula, ala ez? “Vips”, “Ginos”, “The Wok”, etab. dauzkate... orain bai?). Beno, “Root” jatetxea pixka bat berezia da, jatetxe bakar bat delako eta “Vips” taldearen webgunean jatetxe esklusibo bat bezala saltzen dutelako.

Jatetxera heldu zirenean, zur eta lur gelditu ziren. Zer polita zen! Dekorazioa bikaina da, bai materialegatik bai argiztapengatik. Dena ongi ahokatzen da eta hau, haien iritziz, erosotasuna ematea laguntzen da (badakizue, katuak dastamen desberdin bat –eta hobea- daukagu).

Jatetxe hau lurpeko batean kokatuta dago eta egia esateko, sarbideko bidea oso orijinala da: eskailerak lanpara batean biltzen dira (eta lanpara hau sustraiak sinbolizatu nahi ditu)... Sustraiak lurrean hasten dira, hori da sinboloa eta hortik jatetxeak bere izena hartzen du. Haien ustez, hau, zerbitzuarekin batera, jatetxearen alderik onena da.

Dena den, hizketaldi luzea izan zen janaria desengainu handia izan zelako. Zergatiak? Beno, hurrengo lerroetan arrazoiak azalduko dizkizuet. Prestatuta zaudete? Bai? Ba ala, goazen!

Kartari begirada bat eman ziotenean, sorpresa atsegin batekin topo egin zuten, plateren izenak oso iradokitzaileak zirelako, eta egoera honek, nola ez, zalantza asko ekarri zizkien: Zer platerak aukeratu ahal zituzten? Gainera, asteburuetan, “Root” jatetxeak ez dauka menua!!

Azkenean, aukeratutako platerak hauek izan ziren:

Hasierako platerak

• Foieko terrina sagarra karamelatuarekin.
• Patata errea izokin ketuaz betea.

Nagusi platerak

• Perretxikoko lasagna.
• “Tagliatelle” marisko nahasketa batekin

Postreak

• Txokolate zuri emultsioa “Oreo”© galletekin
• Marrubizko tiramisua.


Haien ustez, hasierako platerak kaskarrenak (edo eskasenak) izan ziren (baita izokina zeramana ere). Sagarra karamelatuaren zaporea ez zen batere ona, plater berean zetorren “foie”arekin gauza bera gertatzen zen eta, beste aldetik, patata errea oso pobrea izan zen, oso gutxi landutako platerra zirudien eta, gainera, “Ginos” jatetxeko plater batekin berdintasun susmagarria zeukan, baina noski, garestiagoa zen.

Plater nagusiak nahiko hobeak izan ziren, nahiz eta nortasunik ez izan; onak izan ziren, baina zerbait falta zitzaien. Gainera, haien itxura eta zaporea gogoratzen zuten, agian... bai, “Ginos” platerak antzekoak zirela esatea zuzena izango zen.

Postreei buruz, orijinalak eta desberdinak zirela esan behar dugu, aurkezpen onarekin eta zapore hobearekin. Bakarrik gauza bat txokolate emultsioari buruz: postre hori oso erraza zen, bakarrik “Oreo” galleta txikituak txokolate zuria deseginekin, eta noski, haien iritziz, hainbeste diru ordaintzea ez du merezi.

Azkenean, beno... haiek giroa eta zerbitzuko kalitatea azpimarratu zituzten, baina argi eta garbi daukate jatetxe honek filosofiaz aldatzen ez bada, haiek ez direla etorriko, “Root” jatetxean eskaintzen duten janaria huts egiten duelako, eta hau jatetxe batean okerrena da. Gainera, plater gehienak “Vips” taldearen beste jatetxeetan aurkitzea erraza da (beste izen batekin, hori bai)

Guztiarekin ere, nire jabeek 5.5 bat ipini zioten, giroagatik, dekorazioagatik eta zerbitzuagatik batez ere.

Hala ere, joateko gogoa baldin badaukazue, oraintxe bertan bere helbidea utziko dizuet. Hori bai, gaur bere telefonoa ez du ipinikok, erreserbak ez dituztelako onartzen.




Restaurante ROOT
C/ Virgen de los peligros, 1
28013 Madril

Basarri Jatetxea - Madril

Madrilera joan ziren afari bat egiteko? Buahh! Askotan pentsatzen dut mozoloak direla. Gainera, zelako inbidia diet!! Madrilera, eta ni? Hemen, noski! Grrrr...

Nire jabeak “La cocina de Plágaro” jatetxean izandako esperientzia gogoratzen duzuela uste dut. Ba, beno, hurrengo egunean, haiek Madrilera joan ziren, nire “esklaboaren” urtebetetzea ospatzeko, eta noski, han, beste afari erromantiko bat egiten saiatu ziren. Bai, ondo ulertzen duzue, saiatu ziren, baina azkenean...

Gutxi gora behera, hilabete bat lehenago, nire beste “esklaboak” (edo, jabe maitea...) aukera batzuk bilatu zituen interneten bidez, eta azkenean “Restaurante Basarri” aukeratu zuen, jatetxea hirigunetik oso gertu zegoelako eta gainera, interneteko orrialde batzuk, jatetxe hau gomendatzen zutelako.

Madril erdia ibiliz ikusi eta gero, “Puerta del Sol enparantzara” joan ziren eta, handik, “Mayor enparantza” bilatu zuten. Buahh, gune hori oso polita dela esan zuten, ains! Baina beno, hau beste istorio bat da. Jatetxea enparantzaren irteeran kokatuta dago (Toledo kalean 10), zehazki Mayor enparantzaren arkupean topatuko duzue.

Haien iritziz, jatetxeak itxura ona zeukan kanpotik, eta beno, barrutik ere bai, zaharra (edo historikoa) baina polita. “Restaurante Basarri” ez da oso handia, baina bi jantoki desberdinak dauzka. Esan zuten arabera, egun hori, iritsi zirenean jatetxeko bezero bakarrak izan ziren, ia beldurra eman zien.

Beno, hasteko zerbitzariek karta ekarri zieten, eta buah!! Izugarrizko sustoa eraman zuten ikusi zituzten prezioekin, eta gainera, etxeko menua ez zen agertzen! Zelako aurpegia! Azkenean, lotsarekin (baina zalantzarik gabe), etxeko menua eskatu zuten.

Plater hauek ekarri zizkieten:

· Etxeko hasierakoak.

· Leoneko zezina arbendolekin.

· Urdaiazpiko iberikoko kroketa bat. (Bakarrik kroketa bat, baina handi-handia zen… haien ustez, handiegia).

· Foie sagarra karamelatuarekin bilduta eta ozpina erredukzio batekin apailatuta.

Gero, aukeratzeko (bat bakarrik):

· Legatz gainerreta

· Presa iberiko zati bat ravioliekin eta tipula karamelatuko saltsarekin.

· Bakailaoa azafraiarekin eta piper errekiekin.

· Pluma iberikoa tipula karamelatuko saltsarekin.

Eta amaitzeko:

· Etxeko postreak.

· Kafea

Nahiz eta, bere webgunean “Etxeko menua: 35€ (BEZa barne sartuta)” balio duela esan, hau gaizki dago, nire jabeak 42€ (BEZa ez barne sartuta) ordaindu zituztelako... zer gaizki dagoen! Ala ez?

Kritika hau amaitu baino lehen, nire jabeei gehien eta gutxien gustatu zitzaizkien gauza guztiak azalduko dizkizuet.

Onena

· Janariaren kalitatea oso altua zen. Plater guztien aurkezpena oso landuta zegoen, janariaren zaporea oso ona zen eta plater bakoitzean zetorren kantitatea nahiko egokia.

· Lokalaren giroa oso landuta dago, baserri baten jantoki bat imitatzen duelako. Hori oso polita iruditu zitzaien, nahiz eta giroan argitasun gutxi egon.

Okerrena

· Zerbitzariak. Nire jabeak ez dute zalantzan ipintzen haien profesionaltasuna, baina, haien ustez, ez da normala mahaiko edarien bat-bateko desagerpena amaitu gabe daudenean, eta mahaikideei ezer esan gabe. Horretaz gain, zerbitzariak noizbehinka galderak egiten zituzten, baina erantzuna jaso baino lehen alde egiten zuten.

· Prezioa. Nahiz eta kalitatea ona izan, nire jabeen ustez gehiegi ordaintzen da jaten denagatik, janaria oso normala delako (hau da, berriztapena = 0).

Hau guztia esan eta gero, jatetxeari 6,75 puntu ipintzen diote. Haien ustez, nahiz eta prezioa altua izan, jatetxe hau gomendagarria da, beste gauzen artean, etxeko janaria prestatzen duen jatetxe bat izateagatik. Eta hori kontuan izan behar da Madril bezalako hiri batean, non batzuetan zaila egiten da horrelako janaria prestatzen duten jatetxe batekin topo egitea.

Joan baldin nahi baduzue, hor uzten dizkizuet bai helbidea, bai telefonoa mahaia erreserbatzeko.

Restaurante Basarri

Toledo kalea, 10

28005 Madrid – (Madrid)

Tel: 91 365 69 39

La cocina de Plágaro jatetxea - Vitoria-Gasteiz

Oraingo honetan, etxetik kanpora afari berezi bat egiteko aitzaki ezin hobea daukate, nire esklabo baten (ai, nire jabe maitea, kar kar kar) urtebetetzea, eta noski, hori ospakizun erromantiko bat merezi du, ala ez? Horregatik, haiek afaltzera joan ziren eta niri, (haien nagusiari, azalpen gehiagorako) isil-isilik etxean utzi zuten...

Denbora luze bat "La cocina de Plágaro" joateko asmoarekin zeramaten, baina pentsatu zuten aukera berezi bat behar zutela, garestia zelako (edo hori uste zuten haiek, baina hau aurrerago azalduko dizuet).

Egin eta esan, urtebetetze ospakizuna amaitu zenean, etxea pixka bat jaso zuten, niri nire kutxatik atera ninduten eta jatetxe famatu honetara joan ziren. Baina, zergatik da hain famatua jatetxe hau?

Erantzuna erraza da: Haien mintzamena entzun eta gero, Luís Ángel Plágaro sukaldaria arabar sukaldaritzaren promesa gazte bat da, betiko janaria egiteko erabiltzen diren osagaiak hartzen dituelako haien artean nahaspilatzeko, baina gustu eta dotoretasun handi batekin.

Beno, haiek pasaden abenduan erreserba egin zuten (bai, ahoberoak dira), eta pasaden ostiralean 10etan, han zeuden, prestatuak afariko izugarri batez gozatzeko.

Jatetxean, Leticia Plágarok (bai, sukaldariaren arreba da... ) hartu zituen, eta irribarre batarekin mahairaino lagundu zituen. Egia esateko, ez zuen kostatu, jatetxeak bakarrik bederatzi mahai dauzka.

Haiek, nola ez, dastatzeko menua eta ardo beltz botila bat eskatu zituzten. Ardorik jakin ezean, aukera Leticiaren esku utzi zuten, eta buah!! Zelako ardoa ekarri zieten!

Plater guztiak ez ditut ondo gogoratzen, zortzi izan zirelako, baina beno, gutxi gorabehera, hauek izan ziren:

• Hasierako plater gisa, hiru 'delikatesen' atera zizkien. Izan zire:

- Mariskoko kroketa.

- Zezin bola bat arbendolean bainatuta.

-"Brie" gazta frijitua.

• Entsalada bat ozpin-murriztapenaz, foie-orriekin eta txahal-carpaccioarekin laguntzen.

• Ganba iberikoa. Bi ganba gabardinaz jantzita, eta zelako soineko ona! Urdaiazpiko iberikoa, goxo-goxoa (beno, hori esan zuten... nik ez nuen dastatu, noski.).

• Presa iberikoa.

• Aurre-postreak (etxeko natilla).

• Postreak. Sei edo zazpi postre ezberdinak, adibidez: marrubia pintxoa txokolate zuriarekin, aingeru-torrada, etab.

Menua ondo dago, ala ez? Gainera, denak 42€ (BEZa ez barne sartuta) balio du. Ez da hain garestia, ezta?

Afaria amaitu zenean, nire jabeak esan zuten oso ondo geratu zirela, kantitateak oso orekatuak direlako eta denetarik jaten duzulako dastapen menua eskatzen baldin baduzu. Gainera, oso pozik etorri ziren etxera, eta hori eragin zuen niri katu politentzako gozoki batzuk eskaintzea, nik haiekin gehiegi ez haserretzeko etxean bakarrik uzteagatik.

Kritika hau amaitzeko, jatetxeari hamar bat ipintzen diotela esan zuten, lekua xarma handia daukalako, janaria oso ona eta berezia delako, tratua familiartasuna azpimarratzen duelako… Definitiboki, haiek etxera etortzen diren lagun eta senide guztiei jatetxe hau gomendatzen diete, bere berezitasuna oso handia delako.

Hala ere, joateko gogoak baldin badituzu, gogora ezazu derrigorrezkoa dela erreserba bat egitea, beraz, hemen bere helbidea uzten dizut:

"La Cocina de Plágaro Jatetxea"

Florida kalea 37

01005 Gasteiz

Teléfono: 945 27 96 54

Atun-bolak

Zelako bazkaria egin zuten pasaden igandean, biboteak milikatzeko, beno gutxienez niretzat (eta hau hemen, garrantzitsuena da, nire blogga delako, noski, kar kar kar). Beno, lanera... makarroi budin bat (beste egunean azalduko dizuet), atun-bolak eta bukatzeko, gazta pastela prestatu zituzten.

Gaur nahi baduzue, atun-bolak nola egin zituzten azalduko dizuet.

Haiek hurrengo osagaiak erabili zituzten:

200 gr. atuna (edo medailoi bat, edo 2 xerra)
Ogi txigortua
Baratxuri-ale bat
Arrauts bat
Gatza
Irina (koilarakada bat)
Olioa
Arrain-zopa (200 cl. edo ur ontzi bat)
Tipula erdi

Hasteko, haiek atuna txikitu zuten arraina txikitzeko makinarekin. Bitartean, bol batean arrautsa irabiatu zuten. Irabiatuz gero, atuna txikituta, arrautsa irabiatuta eta baratxuri-ale txikituta nahastu zituzten, gero, poliki-poliki ogia gehitu zuten (kontuz urrats horrekin!! Ogi gutxi gehitu behar duzue, beharbada, ore gogor bat lortuko duzue) osagaiak nahasten jarraituz, ore krematsu bat lortu arte.

Jarraian, errezetako lana dibertigarriena hasi zuten, eta hori atun-bolak egitea izan zen. Kafeko koilara batekin hartzen zuten orea eta gero eskuekin, bola bat egin zuten, eta berriz, beste bat, eta beste bat... zelako gogoak neuzkan! (bola bat harrapatzeko, noski, baina beno, haiek atun-bolak ondo babestu zituzten, grrr...).

Azkenean, atun-bolak irinean bainatu zituzten eta zartagin batean (olio berotuarekin) ipini zituzten, ondo frijitzeko, baina kontuz! atun-bolak frijitu behar dituzue, ez erre! Hiru minutekin nahikoa da!

Azkenik, saltsa bat prestatu zuten atun-bolak laguntzeko. Saltsa hori, bexamelen antzekoa zen, baina esnearen ordez, arrain-zopa zeraman.

Animatu zaitezte! Hau oso plater erraza eta goxo-goxoa da. Ez daukazu jateko gogorik?

Lasagna porru eta patatarekin

Barazkia? Hmmm.... ez dizuet engainatu nahi baina, beste gauzak baino gutxiago gustatzen zaizkit, baina beno, batzuetan, uste dut barazkiak jatea ona dela. Gainera kasu honetan, egia esateko, plater hau oso gozoa geratu zen.

Haiek hurrengo osagaiak erabili zituzten:

Porru-sorta bat (hiru edo lau porruekin)
2 Patata lodiak (edo 3)
Gazta zati bat
Gatza
Olioa

Hasteko, porruei berde aldea kendu zieten. Jarraian, porruak ondo garbitu zituzten. Garbitu ondoren, porruak zatitan moztu zituzten geroxeago zartagin batean ipintzeko. Porru moztuak zartaginean 10 bat minutu geratu ziren, ondo egosita egon ziren arte.

Porruak egosten ziren bitartean, patatak lumatu zituzten. Patatak lumatu ondoren, xerretan l moztu zituzten, lodiera txikikoak.

Jarraian, labeko erretilu batean, osagai prestatuak (patata-xerrak, eta porru egosiak) ipini zituzten, lasagna gisa bezala, hau da, patata geruza bat, beste porruetako geruza, eta azkenean, beste patata geruza bat.

Azkenean, labean sartu baino lehen, gazta xerra bat ipini zuten. 40 minutu egon zen labean, 180 gradutara ipinita.





Nahiz eta barazkia izan... ez dauka itxura txarra, ezta? Haiei gustatzen zaie. Niri? Beno, aukera bat eskainiko nioke, baina badakit zuen erantzuna: “hau ez da janari bat katutxoentzat”...

Gazta-pastela

Zer Arraio!! Azkenean nire iritzia aldatu beharko dut, haien azken postreak oso ondo atera direlako, joan den hilean ogi-torradak eta joan den larunbatean gazta-pastela. Baina beno, niretzat askoz hobeto.. hmm.... usain hori...

Egia esateko, gaurko errezetak aldaera asko dauzka, baina nire iritziz, haiek egin zutena, errazena da, baina kontuz! Nire jabeei pastela kristorena gustatu zitzaien (nik ezin nuen dastatu, badakizue haien iritzia: “ janari hau ez da katutxoentzat “ ).

Osagaiak hauek dira:

225 gr. Igurtziko gazta
2 jogurt natural
Limoizko jogurt bat
3 arrautza
7 azukre koilarakada
3 irin koilarakada


Hasteko, errezetaren zailena egin zuten: zuringoak elur-punturaino irabiatu zituzten, eta noski horretarako, gorringoa eta zuringoa banatu zituzten, bol batean gorringoak ipini zituzten, beste aldean, zuringoak gorde zituzten. Banatu zituztenean, bola zuringoekin hartu zuten eta zuringoak elur-punturaino irabiatu zituzten, irabiagailua erabiliz.

Zuringoak elur-punturaino iritsi zirenean, beste bol batean ipini zituzten: igurtziko gazta, jogurt guztiak, hiru gorringoak, azukrea eta irina, eta dena nahastu zuten, hasieran sardexkarekin eta azkenean irabiagailuarekin.

Guztia ondo nahastuta zegoenean, zuringoak elur-punturaino eramanak gehitu zituzten eta berriz, guztia nahastu zuten irabiagailuarekin, ore uniforme bat (eta pikorrik gabe) lortu arte.

Azkenik, labeko molde batean orea ipini zuten, labea aurretik berotu eta gero. 35 minutu egon zen labean, 180 gradutara ipinita.

Hori da itxura ona, gainera dekoratuta marrubiekin, baietz?

Matxete Erretegia - Vitoria-Gasteiz

Aitzaki bat, bakarrik aitzaki bat behar dute kanpora afaltzera ateratzeko! Eta, asteburu honetan aitzakia bat izatea lortu zuten. Joan den larunbatean kanpora joan ziren afaltzeko, eta, noski, ni etxean geratu nintzen, kiribilduta, telebista aurrean.

Okasio horretan, zerbait berezia bilatu zuten, leku ezezagun bat haientzat. Ez zen hain zaila, haiek jatetxe gutxi ezagutzen dituztelako, eta, dudarik gabe, beste jatetxe baten platerak dastatu zituzten. Matxete erretegia aukeratu izan zen.

Iritsia oso erraza izan zen, alde zaharrerantz joan ziren baina bere inguruan geratu ziren, Aihotz enparantzaren 4 zenbakian (edo Matxete enparantza) hain zuzen ere.

Itzuli zirenean "Matxete erretegia" oso polita zela esaten zuten; etxe zahar batean dago, baina primeran berrituta dago, hau da, jatetxeak mantentzen du bere zahar estiloa, baina material berriekin konbinatuta (argiak, egurrak, aire girotua, ke-erauzgailua, eta abar oso modernoak dira) erosotasuna lortzeko (egia esateko, jatetxea ikusteko izugarrizko gogoa daukat).

Jatetxeak menu batzuk dauzka, baina bakarrik taldeentzat (uste dut, lau pertsona baino gehiago), eta haiek bi zirenez (Lastima! :P Hori niri etxean usteagatik gertatzen zaie! Beno, nire presentzia eta txakurrarena beharrezkoa izango zen menua jateko…), karta eskatu behar izan zuten, baina beno, uste dut, aukera oso ona egin zutela. Ezetz? Ba, begira ezazue zein goxoak diren plater hauek:

Hasierako platerrak:
Hestebete iberikoko taula (urdaiazpikoa, txorizoa, solomoa, ...)
Perretxiko-nahaskia

Plater nagusiak:
Foie freskoa Oportoko saltsarekin.
Azpizunarekin egindako hostopila foie freskoarekin.

Postreak:
Goxua
Arroz-esneko moussa


Eta gainera, ardo ontze berezi batekin jan zituzten plater hauek: “ Marques de Vitoria ” (2006ko.). Zelako aurpegia!!

Uste dut, "Matxete erretegia" asko gustatzen zaiela, Gasteizko jatetxerik onena ez dela (orain arte, uste dut, Gasteizko jatetxerik onena "El Portalón" dela), baina beno, aukera ona da afari bat egiteko (afari erromantiko bat edo taldeko afari bat egiteko, baita zerbait ospatzeko ere).

Hala eta guztiz ere, jatetxe hau eskaintzen digun janaria oso, oso goxoa da. Horretaz gain, bertan lan egiten duten zerbitzariak profesionaltasun handiz egiten dute bere lana eta jatetxearen prezioak, nahiz eta merkeak ez izan, ez dira beste jatetxe famatuetan kobratzen dituztenak bezain garestiak. Gutxienez, hau guztia esan zuten nire jabeak etxera ailegatu zirenean.

Nire jabeen iritziz, jatetxe honetara ez joatea bekatu handi bat da. Horregatik, nik gomendatzen dizuet jatetxe hau bisitatzea. Benetan, asko merezi du!

Animatzen zaretenerako, hemen uzten dizkizuet leku honen datuak.



"Asador Matxete Erretegia"
Aihotz enparantza, 4
01001 Vitoria-Gasteiz
Telefonoak: 945 131821 – 945 149385

Ogi-torradak

Nik beti esaten nuen haiek ez zekitela postreak egiten. Baina, azken bolada honetan, ezin izango dut apustu egin nire bibote maitagarriak, asko hobetu baitute jaki mota hau egiten. Han nabaria da hobekuntza, ezen nire inpultsoak kontrolatzea izugarri kostatzen zait.

Orain dela egun batzuk, lehenengo aldiz, ogi-torradak (Teresa Santuaren ogi-torrada) egitera ausartu ziren, eta egia esateko, uste dut azken emaitza hobezina izan zela.

Hurrengo osagaiak erabili zituzten:

Aurreko eguneko ogi bat (haiek moldeko ogia berezi bat erabiltzen dute)
Esne litro bat
Kanela-zotz zati bat
Limoi bat (edo laranja)
3 Arrauts
Olioa
Azukrea
Kanela

Ontzi batean (edo eltze txiki batean) esnea, kanela-zotza, limoiaren azala (haiek laranjaren azala ipini zuten, baina beno) eta azukreko bost edo sei koilarakada ipini zituzten berotzeko 10 minutuz. Gero, kanela-zotz eta limoaren azala kendu zituzten.

Segidan, zartagin bat olio askorekin suan ipini zuten eta, bitartean, bol batean, arrautzak irabiatu zituzten.

Olioa berotu zenean, ogi-zatiak hartu zituzten eta esnearekin batera ipini zituzten, ogia han zuen esne guztia har zezala eta, hau egin eta gero, kontu handiz arrautzaztatu zituzten. Hau egin eta gero, ogi-torradak frijitzen hasi ziren eta, urre kolorea hartu zutenean, sutatik kendu zituzten.

Prozesu hau errepikatu zuten esnerik gabe (edo ogirik gabe, ez dut oso ondo gogoratzen…Janariaren usaina sumatzen nenbilen eta) geratu arte. Zelako itxura ona zeukaten!

Naiz eta aurkezpena oso polita ez izan, gozo hauen zaporea benetan harrigarria zen. Gauza horrela geratu zen.





Ikusten duzuenez, plater honen zailtasuna ez da oso altua. Uste dut hurrengo batean nik egingo ditudala. Ausartzen zarete?

Patata-tortilla

Gasteizera iritsi naizenean, pixka bat harritu nintzen, hemen jendeak “Joango gara tortilla-pintxo bat hartzera?” edo “Zein onak dira tortilla-pintxoak!” asko esaten duelako, baina beno, tortilla nola egiten dituzten ikusi nuenean oso erraza zela jakin nuen eta, gainera, usain ona botatzen zuten. Ains, zelako gogoak dauzkat tortilla bat dastatzeko!

Uste dut mota asko daudela (adibidez: beteak, bete gabe, solairu batzuekin, eta abar), nahiz eta gaur famatuena azalduko dizuet: patata-tortilla (hori bai, tipula-ukituarekin).

Bere osagaiak dira:

4 Arrautza
3 Patata ertainak
½ Tipula (bakoitzaren arabera)
Esne koilarakada bat
Gatza
Olioa

Hasteko, patatak lumatu eta moztu zituzten tira moduan. Segidan, zartagin bat olio askorekin ipini zuten su gogorrean, olioa berotu behar baita. Olioa tenperatura altua lortu zuenean, sua jaitsi zuten eta patatak zartaginera bota zituzten, pixkanaka, pixkanaka egosteko.

Patatak egosten ziren bitartean, tipula moztu zuten eta, minutu batzuk pasa eta gero, tipula zartaginean gehitu zuten, patatekin batera.

Arrautzak bol batean irabiatu zituzten, gatza gehitu zuten eta... isil zaitezte, hau sekretu bat da: esne koilarakada bat gehitu zuten.

Patatak prest zeudenean, hau da, eginak, baina uxterrak, (ezin dute krazka egin) eta tipula karamelatuta, denak katilu batean gehitu zituzten eta ondo nahastu zuten.

Azkenean, olio koilarakada bat ipini zuten zartaginean, olioa beroa zegoenean, osagai guztiak nahastuta ipini zituzten eta han minutu batzuk utzi zituzten, ondo egosteko. Denbora hori pasa eta gero, plater handi batekin tortillari bira eman zioten eta minutu pare bat gehiago utzi zuen egosi bitartean.

Honen polita geratu zen:




Errazak, goxoak eta… biboteak milikatzeko.

Portalón jatetxea - Vitoria-Gasteiz

Edozein aitzakia balio die afaltzera ateratzeko eta niri etxean ‘kikilduta’ uzteko telebistaren aurrean... itzalita, hori bai. Beno, barru-barruan ez diet kritikatzen, batzuetan pentsatzen dut nire markako pentsua aldatu ahal izango banu arrain plater goxo eta on batengatik, egingo nuela, baina…

Aspalditik aitzaki on bat bilatzen zuten "El Portalón" jatetxean erreserba bat egiteko, baina beti zerbait aurkitzen zuten atzeratzeko, beno beti ez, orain dela hilabete bat (gutxi gorabehera) egun ezin hobea aurkitu zuten. Azkenean, aitzakia bere urteurrena ospatzea izan zen, ains... maitaleak!

Dirudienez, "El Portalón" jatetxea Gasteizko jatetxerik adierazgarrienetakoa da; Santa Mariako Katedralaren aurrean kokatuta dago eta, hasieran, “Postako etxea” izan zen, XV. Mendean irekia. Baina beno, hemen historia utziko dut historia gehiago dakien beste pertsona batentzat, eta nik nire gauzak eskainiko ditut, hau da, kritika bat egingo dut, baina uste dut ezin ditudala gauza gehiegi zirikatu afaria amaitu eta gero ekarri zuten aurpegia aztertu eta gero.

Jatetxeak dastatzeko menu batzuk dauzka, 35€ eta 60€ bitartean balio dutenak. Gainera, larunbat bat hilero afari bat antzerkiarekin egiten dute. Haiek hain originalak ez ziren izan, eta azkenean “Sukalde menua” aukeratu zuten, eta beno, uste dut bapo jan zutela, bestela, begira ezazue:

Hasteko:

Urdaiazpiko iberikoa (usaina aditzen dut.... ai ama, ze gozoa!)
Foie mi-cuit fruitu-marmeladarekin
Izokin marinatuta zatiak kaparrondo kremarekin (Hau nahi dut!!)

Lehenengo platerrak:

Itsaskia (hiru ganba eta zigala bat brasetan....... miau!!)
Arabako babarrun pikart (bere sakramentuekin.... zelako atsegina!)

Plater nagusiak:

Itsas zapoa labean (Joan nahi dut! Zergatik hori egiten zidan?)
Azpizuna brasetan



Postreak eta kafea



Eta, zeintzuk izan ziren menu honen eragozpenak? Beno, ba... azpizunera iritzi zirenean ia urdail-gehigarri bat eskatu behar izan zuten, janez gainezka zeudelako. Ah! Eta, gainera, ardoa B.E.Z.a bezalakoa zen... menuan ez zegoen sartuta, baina haiek soluzioa aurkitu zuten “Arabako Errioxa” erreserba bat eskatuz… bikaina zegoen!






Esan zuten arabera: "El Portalón"-en jatea beste garai batean jatea bezalakoa da, zerbait berezia: kalitate onena janariagatik, bere giroagatik, bere historiagatik, etab. Bere harri zaharren artean, norberak hiriko zaratatik baztertzen da, gurdi zahar bat jatetxeko portaloietik sartzen ikustea esperoz.

Haien hitzak erabiliz, “El Portalón bisitatu dugun jatetxerik onena da”.

Nahiz eta, jatetxea handia izan (bi jangela handiak dauzka eta hiru pixka bat txikiak... hauek, bereziak eta esklusiboak dira), aldez aurretik erreserbatzea komeni da, beraz, hemen bere helbidea uzten dugu:


“Restaurante El Portalón”
Hedegile kalea 147 – 149
01001 Gasteiz

Telefono: 945142755