Izokin eta gaztaren biribilkitxoak

Miauuu!! Hori da plater bat hain erraza, hori! Beno, erraza eta goxoa, eta gainera, nire osagaia gustukoena dauka: izokina!

Begira ezazue, zein onak diren osagaiak:

200 gr. izokin ketua.
Erretilutxo bat gatza igurzterako
Pakete bat olata
Oregano

Osagaiekin hauek plater batek zaila ahal ditu? Zaila izan daiteke plater bat osagai hauekin? Ez, noski, baina oso goxoa da, eta gainera, oso erraza da prestatzeko.

Hartu ezazue olata bat, gainean izokin-xerra ipini ezazue eta segidan espatula batekin, izokina gatzaz igurtzi behar duzue. Azkenean, oreganoz hautseztatu. Behin denak eginez gero, olata biribilkatu behar duzue.

Logikoki, prozesu hau errepikatu behar duzue olatak edo izokina agortu arte. Beno, eta izokin zati bat sobera daukazue eta, katutxo polit bat ni bezala hurbil daukazue... ains...

Beno, azkenik, labeko erretilu batean biribilkiak ipini behar dituzue, labea aurretik berotu eta gero. Bakarrik egongo dira labean 10 minutu, edo urre-koloreko hartu arte.

Hori da itxura ona, baietz?






Uste dut, hau Gabonetarako aukera on bat dela, arrakasta edukiko duzue!

Albéniz Jatetxea - Vitoria-Gasteiz

Hau egiten dutenean, hilko nituzke, eta ez kanpora jatera joaten direlako, baizik eta niri hemen uzten naute, erabat ahaztuta, etxean dagoen sofa berotzen eta telebista (itzalita) ikusten!

Laburbilduz, pasaden asteburuan Albéniz jatetxera joan ziren, baina, egia esateko, uste dut etxean hobeto egon nintzela, arrainak ez zituzten jan eta (grr... nire janaria gustukoena).

Beno, ni Gasteizen bizi naiz (bai, haiek ere bai), eta ‘Albéniz jatetxea’ hiriaren erdian dago (Aldapa kalean, edo esaten dute formal, Erregeko atea kalean), horregatik, bere lekualdaketa jatetxera joateko motza izan zen.

Albéniz jatetxea, pixka bat bitxia da. Haiek iritsi zirenean, memento batetik pentsatu zuten, betiko taberna batean jan behar zutela (ez da harritzeko kontua, Albéniz jatetxea laurogei urte baino gehiago darama Gasteizen, bere ateak 1920an ireki ziren), baina beno, hori bakarik hasieran izan zen, laster jangelara eraman zituzten.

Uste dut, jatetxea oso handia ez dela, (60-70 pertsona sartzen dira han, baina uste dut, katu gehiago sartuko direla han… ala ez?). Han, eseri zirenean, jateko eta edateko zer nahi zuten galdetu zieten. Jai eguna zenez, bakarrik karta eta taldeko menuak eskaintzen zituzten, eta, 5 pertsona joan zirenez, taldeko menua eskatu zuten, plater hauek guztiarekin:

Hasteko:

- Ahatezko patea ozpin pepinoekin
- Urdaiazpiko iberikoa (Oso goxoa izango zen… Oraindik gogoratzen dut urdaiazpiko pakete bat hartu eta jan nuenean…)
- Porru konfitatuak.
- Perretxiko-nahaskia.
- Otarrainxkak plantxan. (Ze goxoak, ze goxoak, eta ze gogoak dauzkat!)

Plater printzipala:

- Txekorrezko azpizuna plantxan pimenta saltsarekin, pikilloko piperrekin eta patata frijituekin. (Azpizuna oso ona zegoela diote, naiz eta pimenta saltsa izena bakarrik izan eta patata frijituak, nahiz eta ondo eginak egon, izoztuak ziren.

Postreak:

- Teilak arroz esnearekin (dirudienez, oso goxoa zegoen, oraindik ezpainetan zaporea bilatzen dago eta.
- Gasteiz tarta (Arrakastatsua izan da ere, bestea oraindik aurpegian postrearen osagai batzuk darama)

Esan dutenez, menuan plater gehiago zeuden, eta aukera guztietatik, nik mihi-arraina aukeratuko nuke, baina haiek haragia nahiago dutenez…

Joan eta gero, uste dut ez dela haiek gustukoen daukaten jatetxea, Gasteizko “Ristorante l’oliva” eta “Olarizu Jatetxea” nahiago dituztelako, baita Manresako “Sakura japoniar jatetxea” eta “La Creperia” ere.

Nire jabeak jatetxeari ipinitako puntuazioak hauek dira: Lokalari 7 puntu (xumea, garbia eta zainduta), janariari 7,75 puntu (tradizionala eta berrikuntzarik gabekoa, baina kalitate handikoa), zerbitzuari 6 puntu (jatetxe motarako zuzena, besterik gabe) eta kalitate-prezio harremanari 7 puntu (35€ jai egun batean eskaintzen den menu batengatik, ez dago hain gaizki). Puntuazioa jatetxerako 6,9 puntukoa da, batez beste.

Joateko gogoak baldin badituzue, hemen uzten dizkizuet datuak:

“Albéniz Jatetxea”
c/ Portal del Rey, 9
Vitoria-Gasteiz

Teléfono: 945 25 66 85

Zerbaren orri-mamiak izokinarekin

Izokina! Buahhh... Duela asko haiek hain goxoa den gauza bat ez zutela prestatzen. Nahiz eta askotan ez dute egin, hau egin zutenean haiek esan zuten “Zerbaren orri-mamiak izokinarekin”, bizio handia direla; zuek ikusiko duzue.

Ezer baino lehen, hurrengo osagaiak prestatu zituzten:

5 edo 6 zarbaren orri, bere zurtoin lodiarekin.
½ gaztako ziria
200gr. izokin ketua
Arrautza bat
½ tipula
Baratxuri-atal bat
Edalontzi bat ardo zuria
Irina, olioa, perrexila eta gatza.

Esan dizuet goxoa daudela? Bai? Ba daude!!

Lehenik, zerbaren orri-mamiak garbitu zituzten, orri eta zurtoinaren hariak kendu zituzten ganibetarekin. Segidan, zurtoinak moztu zituzten (gutxi gorabehera, 5 edo 6 zentimetroko neurriarekin) eta ipini zituzten kazola batean ur gaziarekin.

Erakin bitartean, zerbaren orriak garbitu eta moztu zituzten, eta beste kazola batean jarri zituzten.

Kazolak sutan utzi zituzten 15 minutuz.

15 minutu pasa eta gero, zerbaren orri-mamiak xukatu zituzten. Irakingo ura gordatu zuten katilu batean, aurrerago erabiltzeko.

Zerbaren orri-mamiak irakin eta gero, ahamentxo-gozoak egiten zituzten, hasieran orri-mami zati bat, izokin zati bat, gazta zati bat, eta beste orri-mami zati bat ahamentxoa bukatzeko. Jarraian irineztatu zuten eta ahamentxoak arrautsetik pasatu zituzten. Azkenean zartagin batean olio beroarekin, ahamentxoak ipini zituzten, arrautzaztatu on egiteko.

Arrautza-irinetatik pasatu eta gero, orri-mamiak paper-xukagarrian ipini zituzten. Soberan dagoen olioa kentzen zen bitartean, saltsa bat prestatzera pasatu ziren.

Arrautza bat jarri zuten kazola batean gaztarekin, arrautza gogortu bat egiteko.

Baratxuria eta tipula txikitu zuten eta azkenean ipini zituzten zartagin batean su txikitan. Bere kolorea aldatu zutenean, irin koilarakada bat gehitu zuten eta ondo nahasten zuten. Jarraian edalontzi bat ardo eta egosiaren orri-mamietako ura gehitu zituzten, eta ondo nahastu zuten, saltsa mehea lortzeko. Lortu zutenean, zerbaren orri-mamiak arrautza-irinetatik pasatutak gehitu zituzten, eta dena utzi zuten 5 minutu su txikian.

Azkenik, arrautza gogortu txikitu eta gehitu zuten platerakoan dekorazio moduan.

Platera prestatuta zegoenean, horrela geratu zen:




Animatu zaitezte! Hau oso plater erraza eta goxo-goxoa da, biboteak miazkatzeko. Miauuu!!

Quiche Lorraine

Kaixo guztioi! Orain dela gutxi entzun nuenean nire jabeak “Quiche Lorraine” bat egingo zutela, pentsatu nuen horiek erotuak zeudela. Plater bat izen horrekin, ziur nengoen zaila zela, baina azkenean, egia esateko, uste dut hurrengo aldiz nik egingo dudala (arrain pixka batekin, hori bai... hmmmm.... “Quiche Nissiraine”...), laburbilduz, plateretan:

Osagaiak:

Hostorezko - masa disko bat
2 Arrautza
Tipula bat
400 ml. Esne-gain
150 gr. urdaiazpiko egosi
150 gr. Emmental gazta
Gurina edo olioa
Gatza


Lehenengo eta behin, aurretik berotzera ipini zuten labea (200º ). Berotu bitartean, molde biribil bat prestatu zuten. Moldea gurin pixka batekin koipeztatu zuten eta moldearen barrualdean hostorezko – masa ipini zuten. Ipini eta gero, hostorezko – masa sardexkarekin zulatu zuten, egosi bitartean burbuilak egitea saihesteko.

Behin hau eginez gero, memento hoberena iritsi zen (beno, nireentzat gutxienez...): kubotan zatitu zuten urdaiazpikoa (Zer goxoa!!). Gainera, tipula lumatu eta txikitu zuten. Segidan, zartaginean olio koilaraka batekin, tipula gehitu zuten eta egosi zuten su txikian, ia ia tipula gardena geratu arte.

Katilu batean, arrautzak gehitu zituzten irabiatzeko tortilla prestatzeko bezalakoa. Irabiatuak zeudenean, esne-gaina, urdaiazpikoko kuboak eta tipula gehitu zituzten Emmental-gaztarekin batera. Jarraian, osagai guztiak nahastu zituzten eta, amaitu zutenean, ore hori moldean ipini zuten.

Azkenean, labean egosi zuten orea (30 minutu, gutxi gora behera, 180º-ekin) moldeko gainezka gatzatzeko eta hostorezko – masa egosteko. Egosien azken bi minututan, gainerretzailea ipini zuten, eta platera, horrela geratu zen:



Ez daukazu jateko gogorik ?

Kuiatxo beteak

Batzuetan, nire jabeak bidai batetik etortzen direnean, errezetak ekartzen dizkidate. Niri, asko gustatzen zaizkit, baina gehiago errezetak itsaskiak edo arrainak eramaten dutenean, eta gaurko kontua da ....

Oraingo honetan, nahiz eta arraroa dirudi bakarrik neuren jabeetako bat sartu zen sukaldean, agian errezeta oso erraza delako, edo beharbada... beno, ez dauka ardurarik, eztabaida gaia da biboteak milikatzen ari naizela.... hau da hau errezeta!!

Osagaiak:

2 Kuiatxo (bat bakoitzeko)
16 Ganba
60 gr. gazta-hautsa.
Irina
Oliba-olioa
Gatza
Perrexila

Ezer baino lehen, kuiatxoak garbitu eta lehortu zituen. Segidan, kuiatxoak moztu zituen medailoien moduan (gutxi gorabehera, 5 edo 6 zentimetroko lodierarekin). Arretaz, kuiatxoak frijitzera ipini zituen zartaginean (zartaginean estalkia jarri zuen, zipriztinak saihesteko).

Frijituak zeudenean, medailoiak ipini zituen platerean eta, ganibet bat erabiltzen, kuiatxoak hustu zituen (bakarrik oinarriak utzi zituen). Jarraian, kuitxoen mamia txikitu zuen, gatza pixka bat gehitu zuen eta ... zartaginera! Ganbekin batera frijitzeko. Frijitu zuenean, medailoiak bete zituen kuitxoen mamia eta ganbekin. Segidan, medailoiak ipini zituen labearen erretiluan (Denak ipini zituen! Eta nireentzat... ezer... grrr ).

Burruntzali batean, edalontzi batean ura egostera ipini zuen, ganben buruekin (batzuetan ‘Maggi’-ko pastilla erabiltzen du, baina beno, uste dut....) eta perrexila pixka bat, ere bai. Hamar minutu egosi zen, arrain-salda lortzeko.

Azkenean, zartagin berberan, nire jabeak olio pixka bat ipini zuen berotzeko. Berotu zuenean, irin koilarakada bat ipini zuen eta ondo eragin zuen, ore homogeneo lortu arte. Memento horretan arrain-salda gehitu zuen eta eragin berriro ere, bexamelen antzekoa lortu arte.

Bukatzeko, medailoiak dutxatu zituen bexamelarekin, gazta-hautsez hautseztatu zuen eta, 5 minutu labean ipini zuen ondo gainerretzeko.

Honen polita geratu zen:

Espinakak bexamelarekin

Bai, badakit, hau ez da ohiko kontua baina beno, katutxo arraro bat naiz... batzuetan barazkiak jatea gustatzen zait, gutxienez gure etxean bezalakoak prestatuak, bere gehigarriekin (urdaiazpikoa, ganbatxoak, etab.) ... mmmm,, biboteak milikatzeko, beraz, banoa!

Bi pertsonentzako osagarriak (Niri ez naute ia inoiz taldean sartzen)

400 gr. espinaka
¼ tipula
Urdaiazpiko xerra bat edo 50gr. ganbatxoak (Gehigarri bezala)
Gatza
Olioa
100 ml. Esnea

Agerikoa da, espinakak freskoak beti izoztuak baino hobeagoak dira, nahiz eta nire jabeak maiz Frudesa-ren espinaka izoztuak erosi (haien ustez, antza handiena daukatenak baina izoztuak freskoak baino erosoagoak dira, banakako dosietan daudelako).

Prestakuntza oso erraza da. Ni bezalako katu bat ere egin ahal dut, bakarrik espinakak 10 minutuan egosi behar dira (ur gazian, noski!), eta kitto.

Ondo egosi eta gero, bexamel bat prestatu behar dugu. Nire jabeak, batzuetan, errezeta aldatzen dute: egun batzuk, urdaiazpikoaren zatitxoak gehitzen dituzte, beste egun batzuk, ganbatxoak (hmmm!!), hori bai, beti tipula-laurdena xehatua gehitzen dute.

Nola? Orain... irakurri, mesedez.

Esne-ontzi batean, olio pixka bat gehitzen dute. Olioa beroa dagoenean, tipula gehitzen dute. Tipula urrezkoa dagoenean beste osagarriak gehitzen dituzte (adibidez: urdaiazpikoak, ganbak eta abar). Segidan, irin koilarakada bat gehitzen dute eta dena ondo nahasten dute ore homogeneitasuna lortzeko. Lortzen dutenean, esnea gehitzen dute gatz pixka batekin eta berriro nahasten dute, pikorren eraketa saihesteko.

Orea loditu arte nahastu behar da, uste dut bakarrik 2 minutu behar ditugula. Memento honetan, espinakak gehitzen dituzte eta ondo nahasten dituzte. Azkenean, orea erretilu batean labearentzat jartzen dute eta labean jartzen dute gainerretzeko.

Beharbada, arraroa iruditzen zaizue, baina katutxo honi, espinakak asko gustatzen zaizkio, baina beno, gutxienez, hauek errezeta hori primeran egin dute.

Dolomiti jatetxea - Vitoria-Gasteiz

Oraindik ezin dut sinetsi, pasa den larunbatean, nire jabeak etxean utzi ninduten, afari batez gozatu gabe (azal lodia daukate gero!!)... ospakizuna zuten, eta, noski, etxean ezin dute egin, nirekin, ez... kanpora zihoazen.

Zorionez, etxera bueltatu zirenean zeukaten aurpegiarekin… Nik esaten dut: gure etxean denetarik dago eta gainera, katutxo polita eta maitekor bat dago ere bai.

Azkenean, kasurik ez dute egin. Italiar janaria jatea aukeratu zuten afaltzeko, eta noski, jende guztia esaten zuenez Dolomiti jatetxea onena zela, Dolomiti jatetxera joan ziren.

Non dagoen? Ah noski, ba gure hirian dago, Gasteizen (Araba), Floridako parkearen ondoan, Ramon y Cajal kalean, 1 zenbakian hain zuzen ere.

Esan zuten arabera, tokia txikia da. Bi giroetan banatuta dago: tabernako gunea, mahaitxo batzuekin, jantokia beteta dagoenean, mahai horiek erabiltzen dira, gauza normala, hori bai... eta bigarren gunea, jantokia da. Jantokian, 10 edo 12 mahai neurri desberdinak aurkitzen ditugu, izkina batean, leku gozoena aurkitzen dugu ere bai, postreen gunea (gehienak etxekoak dira, edo hori esaten dute), eta azkenean, lekuko ikusgarriena: egurrezko labe bat, pizzak egosteko.

Apainketa, Mediterraneoaren antza du, baina bere zainketa eskasagatik eta bertatik pasatzen den jende piloagatik, Dolomiti jatetxea zahar antza dauka, Mediterraneoaren jatetxe baten antza baino gehiago.

Zerbitzua, besterik gabe, jantokia betetzera ohituta daude, horregatik, ia ia platerak bitartean atseden hartzea ez dute uzten (arraioa! Nik bezalakoa janaria eskatzen dudanean...). Uste dut, hoztasuna eta zerbitzuaren urruntasuna txarrena dela, denak atzerritarrak direlako (uste dut, arraroa dela, italiar jatetxea izatea, baina italiarrak gabe!!).

Prezioa? Beno, egia esateko, garestia emategatik. Pizza gehienak, 14 euro balio dute, eta pasta, pixka bat gutxiago, baina hala ere, garestia da, pasta freskoa baita (baina ez da etxeko pasta... Norbaitek etxeko pasta nahi badu, hobeto “Ristorante l’oliva”-ra joan daiteke... ai ene! .... zelako bakailaozko tortelliniak...).

Azken finean, nire jabeen arabera, “Restaurante Pizzeria Dolomiti” justu-justu gainditu du (esan zuten, bakarrik 5.5 ateratzen duela), eta soingaineko pizza zaporengatik... egurrezko labean prestatuak. Gainerakorako, hobe beste jatetxe bat, baita frankizia bat ere.

Hala ere, joateko gogoak baldin badituzue, helbidea hemen uzten dizuet:

“Restaurante Pizzeria Dolomiti”
Ramón y Cajal kalea, 1
01007 Vitoria-Gasteiz (Araba)
Telefonoa: 945.23.34.26 (deitu erreserba egiteko. Bestela, tabernan denbora luze emango duzue itxaroten).

Gnocciak

Miua!! Duela asko ez dudan idatzi eta hori falta sentitzen dut, baina ez da nire errua, azkenean sukaldean sartzen direnean, atea irten dute. Ez dakit zergatik, baina hitz egin beraiekin.

Beno, pasaden larunbatean, nire nagusiak berriro saiatu ziren… berriro ere sukaldean sartu ziren! Baina, oraingo honetan, niretzat ez zuten janaria prestatzen oso gozo-gozoa… dena den, nahiz eta plater hori nazkagarria izan ni bezalako katutxo zoragarri eta katxarroentzako, uste dut pertsonarentzat zuek bezalakoak, gustatu asko ahal du… nire jabeen arabera, gnocchi izena jasotzen du prestatu zuten gauza fin hori.

Egia esan, erraza bezain entretenigarria egiteko den plater aparta da (ni arrain falta sentitzen dut).

Osagaiak dira:

500 gr. Patata
150 gr. Irina
Arrautza bat
Gatza
100 ml. Esne-gain
Perretxikoko era askotako
Tipula erdi
Baratxuri-ale bat

Eltzean ur gaziarekin patatak sartu zituzten, hogei bat minutan egosteko (garbiak baina lumatu gabe). Truku bat: patatak egos itzazue laban batekin sustatzen arte labana erraz eta garbi atera arte. Segidan, patatak lumatu zituzten eta patatak zapaldu zituzten patata-purea mota bat lortzeko.

Patatak ipini zituzten kaikuan eta arrautza irekita gehitu zuten. Segidan, nahasketarekin hasi ziren, eskuak erabiliz. Pixkanaka-pixkanaka, irineko kantitate gutxiak gehitzen zituzten itzurtirako pikorrik egitea bitartean nahasten jarraitu zuten.

Oreak bere eskuetan itsasten ez zenean oratzeari utzi zioten. Segidan, orea-biribilkitxo batzuk egiten zituzten. Orea-biribilkiek lodiera zeuzkaten bere hatz handiak bezalakoa. Orea-biribilkiak lortu zituztenean, haiek oreak zatiz mozten (zentimetro batek zeuzkaten bakoitzak, gutxi gorabehera).

Segidan, eltze bat ur gaziarekin jarri zuten sutan eta egosten hasi zenean, gnocchiak gehitu zituzten apurka-apurka. Egia esateko, azkar egosten ziren, bakarrik pare bat minutu kostatu zen. Teknika da kantitate txikietan egosten eta uretik atera azalean agertzen direnean.

Esan zuten arabera , gnocchiei edozein saltsa ondo dagokie (adibideak: tomate, perretxiko edo pesto saltsak). Oraingo honetan, tokatu zen saltsa bat perretxikoekin eta esne-gainarekin. Horientzat, zartagin txikian sartu zuten tipula ebakia. Egosi zenean, perretxikoak ebakiak gehitu zituzten eta, azkenean, prest zegoenean, gehitu zuten esne-gaina eta gutxi utzi zuten pixka bat. Azkenik, gehitu zituzten gnocchiak kreman eta minutu pare bat sua astitsuan utzi zituzten.

Horrela geratu zen platera:



Bai esan dizuedan moduan nire gustuarentzat, arrain pixka bat falta zaio (ai ene! Zer gozoa dago!!!) baina haientzat: mundiala zegoen!!

Moussaka

Atseden-egun batzuk geroago, errezeta bat kontatu nahi dizuet. Errezeta hau nire jabeek aldizka egiten dute. Ez dakit ondo nola esaten den, hizkuntzak ez direlako nire indar-gunea. Haien iritziz, bere izena “Mousaka” da.

Osagaiak ateratzen zituzten bitartean, kontatu zuten “mousaka”-ko bertsio batzuk daudela. Oraingo honetan, Greziako bertsioa egin zuten, eta hau da esango dizuedan errezeta.

Atera zituzten osagaiak izan ziren (bi pertsonarentzat):

2 Alberjinia
250 gr. txekorraren eta txerriaren haragi txikitua (Grezian, arkume haragia erabiltzen dute)
Arrautza bat
Tipula erdia
Gazta-hautsa
Olioa
Gatza

Lehenik, alberjiniak garbitu zituzten eta txortentxo berdeak moztu zituzten. Jarraian, alberjiniak moztu zituzten luzetara era finean, gutxi gora behera zentimetro erdiko lodierarekin.

Segidan, kazolan ur gaziarekin alberjiniak sartu zituzten. Urrats hori saltatu ahal dugu, baina, gero, alberjiniak olio gehiegi hartzen dute eta hori txarra dela esaten dute. Nire jabeak, hamar minututan irakiten utzi zituzten eta, ondoren, alberjiniak zukatu zituzten.

Zartagin zabal batean olioa jarri zuten. Olioa berotu zenean, alberjiniako orri bakoitza sartu zuten zartagina. Zartaginetik atera zituztenean, sukaldeko xukapaperraren azpian ipini zituzten, olio gehiago xurgatzeko.

Azken alberjinia orria frijitu eta gero, zartagin berean, tipula moztuta gehitu eta gorritu zuten, minututxo batean gutxi gorabehera. Segidan haragi txikitua gehitu zuten, gatza eta piper apur batekin. Haien ustez, olio erre pixka bat gelditu bazaizue, momentu honetan gehitu ahal duzue zartaginean, haragia goxoagoa geratzeko.

Labearentzako erretilu batean, "Moussaka" prestatu zuten. Alberjiniako geruza bat, haragiko bat eta, gero, beste alberjiniako geruza bat. Alberjinia gelditu bazaizue, beste geruza bat gehitu ahal duzue, baina uste dut, kantitate gehiago egitea hobea dela. Honela, egun gehiagorako edukiko dugu (uste dut, atsedenarekin hobetzen dela).

Azkenean, tokea emateko, arrautza bat platerean irabiatu zuten eta azken alberjiniaren geruzaren azpitik sakabanatu zuten, barrurantz sartzen zelako.

Azkenik, gazta-hautsa pixka bat jarri zuten, eta guztiarekin ere, labean sartu zuten gratinatzeko hiru edo lau bat minutu, “Moussaka” urreztatu arte.

Halaxe gelditu zen,




Badakizue, arrainak gustatzen zaizkit, baina ene!!... jateko gozo-gozoa da “Moussaka” hau.