Kubatar arroza

Sukaldaritza kubatarrean bere jatorria izanik, gaur esparru honetara ekartzen dugun errezeta talde honetako kide baten haurtzaroaren plazerrekin, baita barne-barneko usainekin ere, erlazionatuta dago.

Zuekin partekatuko dugun errezeta jatorrizkoaren moldaketa bat da. Hala ere, bere oinarrizko ezaugarriak mantentzen ditu, hau da, erraza eta zaporetsua da eta, noski, amatxoren sukalde horretara eramaten gaitu. Bai, gaur “kubatar arrozaren” errezeta azalduko dizuegu.

Bi pertsonentzako anoa prestatzeko, hurrengo osagaiak beharko ditugu:

200 g arroz zuria

150 g birrindutako tomatea

2 arrautza

Baratxuri atal bat

Banana heldu bat (aukerakoa)

2 urdaiazpiko xerra (aukerakoa)

Olioa eta gatza

Hasteko, eltze bat su ertainetara jarriko dugu olio-zurrusta batekin. Jarraian, baratxuri atala azalik gabe eta zapalduta (kontuz, osorik egon behar da) gehituko dugu eta sutan bere kolorea pixka bat aldatu arte utziko dugu. Kolorea aldatzen denean, baratxuria sutatik kenduko dugu eta arroza gehituko dugu. Arroza minutu pare batez txigortuko dugu, noizean behin nahastuz. Denbora hau pasatuta, arroza urarekin estaliko dugu (arroza baino hiru bider gehiago) eta sutan utziko dugu 15 edo 20 minutuz, egosita egon arte.

Arroza egosten den bitartean, zartagin bat berotzera jarriko dugu su motelera. Zartagina pixka bat berotzen denean tomate birrindua gehituko dugu, eta arroza prestatzen den aldi berean onduko dugu.

Denbora hau pasatuta, sua itzaliko dugu, tomatea erreserbatuko dugu eta arroza xukatuko dugu.

Jarraian, zartagin bat sutan ipiniko dugu olio ugariarekin. Beroa dagoenean, arrautzak frijituko ditugu (puntu hau bakoitzak bere eran egin dezake) eta erreserbatuko ditugu.

Azkenik, bakarrik platera aurkeztea faltako zaigu eta, hori egiteko, arrozaren erdia platerraren erdialdean ipiniko dugu, mendi baten itxura emanez (edo nahiago baduzue, forma eramango diozue molde batez). Arrozaren gainean tomatearen zati bat jarriko dugu eta azkenean mendiaren tontorraren gainean arrautza frijitua kokatuko dugu, horrela:

Ukitu berezi bat eman ahal diozue plater honi urdaiazpiko iberiarreko txirbil batzuk ipintzen baldin badituzue, baita banana xerra frijitu batzuk gehitzen ere.

On egin!

Zaragozan non jan?

Denbora luze bat ezer argitaratu gabe egon eta gero, post batekin itzultzen gara asko gustatzen zaigun atal bat berreskuratuz. Atal honen ezaugarririk nagusiena gure bi pasio nagusienak elkartzen dituela da, hauek turismoa eta gastronomia izanik. Gaur, post honekin “Non jan dezakegu Zaragozan?” galderari erantzuten saiatuko gara, hainbeste beldur ematen duten turistentzako tranpak saihesten saiatuz.

Aragoiko hiriburua ezezagun handi bat da askotarako (Norbaitek esan ahal digu zein den burura etortzen zaion lehendabiziko irudia Zaragozan pentsatzen duenean? El Pilarreko basilikaren argazkirik ezagunena, beharbada?). Bada, Zaragoza askoz gehiago da, adibidez: “Alfajería”ren jauregia, Salbatoreren katedrala edio Caesaraugustako hiri erromatarra Zaragoza direla esan dezakegu, hori bai, gastronomia ahaztu gabe.

Aragoiko hiriburuaren gastronomia tradizionalaren oinarria baratzeko produktuetan eta fruituetan topatzen dugu, haragien artean Aragoiko ternaskoa (arkume gaztea) platerrik famatuena izanik. Eta honen guztiaren ondoren, Zaragozako kaleetan zeharreko gure ibilbide gastronomikoa hasiko dugu, gurekin etortzeko gogoekin?

Nahiz eta Zaragozan jatetxe onak eta desberdinak egon, sarrera honetan pintxoei eta errazioei buruz hitz egitea erabaki dugu, hiri honen kaleak bizitzaz betetzen direlako jarduera honi esker. Hau esanda, gure ibilbidea kroketa batzuen bila joaten hasiko gara:

CroquetArte

Coso Kalea, 14

Unean egindako kroketak, lokalean jateko edo zure etxera eramateko. Gure kasuan kroketoiak frogatu genituen (handiak delako) “izkiratzarreko” eta “karamelu oilasko”ak, bere prezioa 2 eurokoa ale bakoitzeko izanik. Eta bukatzeko, Oreoko kroketa bat eta txokolatea intxaurrekin erabiliz egindako beste bat hautatu genituen. Egia esateko, Kroketa gozoak harrigarriak eta oso gomendagarriak iruditu zitzaizkigun.  

Geldialdi hau eta gero, pintxotan ibiltzeko gunerik famatuenera joatea gomendatzen dizuegu. Bai, jarraian “Tubora” joango gara, inguru horretatik hautatu ditugun lokalak honako hauek izanik:

Doña Casta

Estébanes kalea, 8

Guneko klasiko bat da. Bere espezialitateak arrautza puskatuak eta kroketak (zapore desberdinak, noski) dira, bere harrizko hormen artean edo kalean jan ahal izango ditugunak. Gure kasuan “arrautza puskatuak foiearekin” (12 euro) frogatu genituen, eta bai zaporeagatik baita kantitateagatik (oso eskuzabala) hori bai, anoa eskuzabala zen), gomendagarriak direla uste dugu.

El Champi

Libertad kalea, 16

Bere izena ikusita, uste dugu bere espezialitatea txanpiñoiak direla jakin izan duzuela. Hanburgesa txiki baten antza daukan aurkezpen batekin zerbitzatzen dituzte txanpiñoiak, normalean ganba txiki batekin koroatuta. 1.60 euroren truke bi edo hiru txanpiñoi izango ditugu. Oso onak  daude eta garagardo batekin batera, plazer txiki handi bat direla esan dezakegu.

 

Meli del Tubo

Libertad kalean, 12

Hartan sartuko zara bere jangelaren diseinuagatik, baina bere giroagatik eta bere pintxo merke eta zaporetsuengatik geratuko zara. Hala ere, ahalik eta azkarren bueltatzeko erabakia hartuko duzu, zerbait desberdina edo aurreko bisitan alde batera utzi zenuen plater bat dastatzeko asmoarekin. Gure kasuan “Azpizuna foiearekin”, “Patata betea erretako ternaskoz”, “Untxiko gyozas” eta “Patatak ‘a la gresca’” dastatu genituen, eta guztiak ikusgarriak apartak iruditu zitzaizkigun. Leku oso gomendagarria, benetan.

Eta bukatzeko, zer iruditzen zaizue etxeko bizkotxoa jatea? Ba, Pilarreko basilikatik gertu toki apropos bat horretarako topatu dezakegu.

Café Botanico

Santiago kalean, 5

Leku oso pintoreskoa. Bere jabeek zapore desberdineko etxeko bizkotxoak egiten dituzte egunero. Giro atsegina kafe bat edo mojito bat hartzeko bizkotxo anoa eskuzabala batekin batera (2 eurongatik soilik). Gosaltzeko edo arratsalde erdian askaltzeko ideala da.