2010-03-31

Matxete Erretegia - Vitoria-Gasteiz

Aitzaki bat, bakarrik aitzaki bat behar dute kanpora afaltzera ateratzeko! Eta, asteburu honetan aitzakia bat izatea lortu zuten. Joan den larunbatean kanpora joan ziren afaltzeko, eta, noski, ni etxean geratu nintzen, kiribilduta, telebista aurrean.

Okasio horretan, zerbait berezia bilatu zuten, leku ezezagun bat haientzat. Ez zen hain zaila, haiek jatetxe gutxi ezagutzen dituztelako, eta, dudarik gabe, beste jatetxe baten platerak dastatu zituzten. Matxete erretegia aukeratu izan zen.

Iritsia oso erraza izan zen, alde zaharrerantz joan ziren baina bere inguruan geratu ziren, Aihotz enparantzaren 4 zenbakian (edo Matxete enparantza) hain zuzen ere.

Itzuli zirenean "Matxete erretegia" oso polita zela esaten zuten; etxe zahar batean dago, baina primeran berrituta dago, hau da, jatetxeak mantentzen du bere zahar estiloa, baina material berriekin konbinatuta (argiak, egurrak, aire girotua, ke-erauzgailua, eta abar oso modernoak dira) erosotasuna lortzeko (egia esateko, jatetxea ikusteko izugarrizko gogoa daukat).

Jatetxeak menu batzuk dauzka, baina bakarrik taldeentzat (uste dut, lau pertsona baino gehiago), eta haiek bi zirenez (Lastima! :P Hori niri etxean usteagatik gertatzen zaie! Beno, nire presentzia eta txakurrarena beharrezkoa izango zen menua jateko…), karta eskatu behar izan zuten, baina beno, uste dut, aukera oso ona egin zutela. Ezetz? Ba, begira ezazue zein goxoak diren plater hauek:

Hasierako platerrak:
Hestebete iberikoko taula (urdaiazpikoa, txorizoa, solomoa, ...)
Perretxiko-nahaskia

Plater nagusiak:
Foie freskoa Oportoko saltsarekin.
Azpizunarekin egindako hostopila foie freskoarekin.

Postreak:
Goxua
Arroz-esneko moussa


Eta gainera, ardo ontze berezi batekin jan zituzten plater hauek: “ Marques de Vitoria ” (2006ko.). Zelako aurpegia!!

Uste dut, "Matxete erretegia" asko gustatzen zaiela, Gasteizko jatetxerik onena ez dela (orain arte, uste dut, Gasteizko jatetxerik onena "El Portalón" dela), baina beno, aukera ona da afari bat egiteko (afari erromantiko bat edo taldeko afari bat egiteko, baita zerbait ospatzeko ere).

Hala eta guztiz ere, jatetxe hau eskaintzen digun janaria oso, oso goxoa da. Horretaz gain, bertan lan egiten duten zerbitzariak profesionaltasun handiz egiten dute bere lana eta jatetxearen prezioak, nahiz eta merkeak ez izan, ez dira beste jatetxe famatuetan kobratzen dituztenak bezain garestiak. Gutxienez, hau guztia esan zuten nire jabeak etxera ailegatu zirenean.

Nire jabeen iritziz, jatetxe honetara ez joatea bekatu handi bat da. Horregatik, nik gomendatzen dizuet jatetxe hau bisitatzea. Benetan, asko merezi du!

Animatzen zaretenerako, hemen uzten dizkizuet leku honen datuak.



"Asador Matxete Erretegia"
Aihotz enparantza, 4
01001 Vitoria-Gasteiz
Telefonoak: 945 131821 – 945 149385

2010-03-05

Ogi-torradak

Nik beti esaten nuen haiek ez zekitela postreak egiten. Baina, azken bolada honetan, ezin izango dut apustu egin nire bibote maitagarriak, asko hobetu baitute jaki mota hau egiten. Han nabaria da hobekuntza, ezen nire inpultsoak kontrolatzea izugarri kostatzen zait.

Orain dela egun batzuk, lehenengo aldiz, ogi-torradak (Teresa Santuaren ogi-torrada) egitera ausartu ziren, eta egia esateko, uste dut azken emaitza hobezina izan zela.

Hurrengo osagaiak erabili zituzten:

Aurreko eguneko ogi bat (haiek moldeko ogia berezi bat erabiltzen dute)
Esne litro bat
Kanela-zotz zati bat
Limoi bat (edo laranja)
3 Arrauts
Olioa
Azukrea
Kanela

Ontzi batean (edo eltze txiki batean) esnea, kanela-zotza, limoiaren azala (haiek laranjaren azala ipini zuten, baina beno) eta azukreko bost edo sei koilarakada ipini zituzten berotzeko 10 minutuz. Gero, kanela-zotz eta limoaren azala kendu zituzten.

Segidan, zartagin bat olio askorekin suan ipini zuten eta, bitartean, bol batean, arrautzak irabiatu zituzten.

Olioa berotu zenean, ogi-zatiak hartu zituzten eta esnearekin batera ipini zituzten, ogia han zuen esne guztia har zezala eta, hau egin eta gero, kontu handiz arrautzaztatu zituzten. Hau egin eta gero, ogi-torradak frijitzen hasi ziren eta, urre kolorea hartu zutenean, sutatik kendu zituzten.

Prozesu hau errepikatu zuten esnerik gabe (edo ogirik gabe, ez dut oso ondo gogoratzen…Janariaren usaina sumatzen nenbilen eta) geratu arte. Zelako itxura ona zeukaten!

Naiz eta aurkezpena oso polita ez izan, gozo hauen zaporea benetan harrigarria zen. Gauza horrela geratu zen.


Ogi-torradak


Ikusten duzuenez, plater honen zailtasuna ez da oso altua. Uste dut hurrengo batean nik egingo ditudala. Ausartzen zarete?