Meloi sorbetea

Inspirazioaren iturriak ia amaigabeak dira, gutxienez hori pentsatzen dut nire jabeak ikusten ditudanean sukaldean. Batzuetan Arguiñano sukaldariarengatik idatzitako liburu batetik ateratzen dituzte errezetak, baina aurreko egunean, “Ristorante L’oliva”tik hartu zuten gaur azalduko dudan errezeta: “Meloi sorbetea”.

Oso, oso erraza da gaurko errezeta, benetan. Erraza bezain freskagarria, hain zuzen ere. Ez nauzue sinesten? Ains...

Beno, haiek hurrengo osagaiak erabili zituzten:

Meloi erdi (kilo eta koska)
Limoi bat
180gr. azukrea
250ml. Ura


Ikusi nuen arabera, osagai eskas hauekin, meloi sorbetea horrela presta dezakezue:

Lehenengo urratsean, meloiari azala eta haziak kendu behar zaizkio, gero, poliki-poliki txikitu behar duzue meloia. Hori eginda dagoenean, meloia bol batean ipiniko dugu eta irabiagailu batekin likidotuko duzue.

Meloia likido dagoenean, limoi zukua gehituko duzue eta (kontuz! Limoi-oskola gorde behar duzue geroago erabiltzeko) apur bat gehiago, irabiatuko duzue.

Bigarren urratsean almibar arin bat prestatuko duzue. Hori egiteko, sutan ura, azukrea eta limoi-oskola ipiniko dituzue, ondo irabiatuz egosi arte. Memento honetan, nahasketa minutu pare bat gehiago utziko duzue suan etengabe irabiatuz.

Almibarra hotza dagoenean, bolan osagai guztiak nahasteko ordua iristen da.

Eta azkenean, azken pausua iristen da, bola izozkailuan sartu behar duzue, eta beno, pazientzia handia hartu behar duzue, sorbetea lortzeko ia-ia hiru ordu gutxi gora behera behar direlako, hori bai, ordu bakoitzean sorbetea irabiatu behar duzue izotza kentzeko.

Itxura ona dauka, ezta?


Biboteak milikatzeko!!

Ristorante L'Oliva - Vitoria - Gasteiz

Azken finean, azal lodia dute nire jabeek! Afaltzera joan nahi dutela? Beno arazorik gabe, erreserba egiten dute eta katutxoa (hau da, ni neu) etxean uzten dute alhadurak sentitu gabe, eta bitartean, nik nori janaria eta mimoak eskatzen dizkiot?

Beno, aurreko egunean, nire jabe maiteak bere urtebetetzea ospatu zuen; hain zuzen ere, bere 23. urtebetetzea, eta noski etxetik kanpo afari berezi bat egiteko aitzaki ezin hobea izan zen. Eta nora joan ziren? Ba... “Ristorante L’oliva” jatetxera joan ziren. Haiek jatetxea ezagutzen zuten, orain dela bi urte beste afaria “L’oliva”n antolatu zutelako eta gainera, asko gustatu zitzaielako.

Ezer baino lehen, nire jabeen ustez jatetxetik gauza pilo bat nabarmendu ditzake baina denon artean, garrantzitsuenak dira: arnastu den ingurunea eta jendearen arreta Marien aldetik (jantokiko arduraduna).

Jendea jatetxera sartzen denean jantoki txukun bat aurkitzen du, oso ondo apainduta eta primerako mediterraneo ingurune sinestezinarekin, dena, erosotasuna lortzeko lehenengo momentutik.

Mariak eta Giorgiok jatetxea kudeatzen dute eta egia esateko, bikote berezia osatzen dute. Maria jantokia darama eta bere senarra, Giorgiok sukaldeko arduraduna da. Hori, nire esklaboen ustez (barkatu, nire jabeen ustez) urrutitik nabaritzen da, arreta handiz egiten dutelako dena, xehetasun txikien eta guzti ere bai.

“Eta janariari buruz, zerbait berezia azalduko diguzu?” zeure buruari galdetzen diozue... Bai, noski, zerbait azalduko dizuet oraintxe bertan, lehenik jatetxearen kartak ez dituzu aurkituko pizzak eta hori, nire jabeen ustez oso ona da bestelako jaki italiarren berezitasunak ezagutzeko. Gainera, jatetxeko platerak oso harrigarriak dira.

Edozein kasuan, nire jabeek plater guztiak banatzea haien artean aukeratu zutenez (zintzoak diren, ezta? Haien artean bai, nirekin... deus ez!!).

Beno, azkenean haiek hurrengo platerak aukeratu zituzten:

• Entsalada baltsamikoa: Benetan, izugarri gustatu zitzaien. Gainera haiek normalean entsalada askotarikoak prestatzen dituzte, eta entsalada baltsamikoen nahasketa zaporetsua eta harrigarria iruditu zitzaien.
• Espageti lemoi saltsarekin: Plater hori ustekabe atsegina izan zen haientzat. Gainera, platera Mariaren gomendioa izan zen eta azkar, gaueko ustekabean bihurtu zen.
• “Bresaola” carpaccio: Agian ez dakizue, baina “bresaola” hestebete italiar bat da, batzuentzat “cecina”-ren antzekoa da, hara ere, nire jabeen arabera “Bresaola” “Cecina” baino goxoagoa da...
• Meloi sorbetea: Bai, ondo irakurri duzue... meloi sorbetea. Freskagarria, goxoa, afari horretako postrerik hoberena, dudarik gabe.
• Tiramisú: Postre italiar tipiko bat, gainera errezeta originalaren arabera eginda zegoen. Asko gustatu zitzaien eta auskalo, agian egun batean egiten saiatuko dira... kar kar kar


Nire jabeen arabera, plater hauek guztiak zerbait berezia zeuzkaten... denak etxekoak ziren, eta hori gaur egun jatetxe batean aurkitzea ia-ia ezinezkoa da, baina beno, agian hori da bere ezaugarririk nabarmena haren lehiakideen kontra, gainera prezioak igo gabe, nire jabeek 35€ bakoitza ordaindu zituzten (ardoa eta “Limoncello” txupito bat sartuta) . Mariak eta Giorgiok oso harro egon daitezke.

Azkenean, bakarrik nota falta da, eta beno, txaplata haien arabera, jatetxeak 9 merezi du. Hori bai, dastapen menu “ustekabe” bat gehitzen badiote kartari (egiten ari diren arabera “Baisakhi jatetxea”-ren nagusiak), bere nota pixka bat altuagoa izango litzateke. Menu horrek ziur aski arrakasta handia lortuko luke, batez ere kontuan izaten Mariaren gomendioak.

Nolanahi ere, “Ristorante l’oliva” jatetxera joatea gomendatzen dizuet, aldiz, janaria italiarra gustatzen bazaizue.

Joateko gogoak baldin badituzue, gogora ezazue gomendagarria dela erreserba bat egitea, beraz, hemen bere datuak uzten dizkizuet:





Ristorante Italiano L’oliva
C / Beato Tomás de Zumárraga, 70
01003 Vitoria-Gasteiz (Álava)
Tel: 945 22 10 03