Panacota

Onartu behar dut, azkenaldian nire esklaboek (barkatu, jabeek) postregintzan asko hobetzen ari direla... nahiz eta... beno, esango dizuet, nahiz eta oraindik plateren aurkezpena haien ahulgunea izan, azken emaitzak ikustea jada ez nau beldurtzen, meh, meh, meh!!

Oraingo honetan, gozoki italiar guztietatik nagusia egitea aukeratu zuten: “Panacota” (entzun dudanaren arabera, “eltzeko esnegaina” esan nahi du). Oso erraza da, ikusiko duzue:

Lau anoentzat hurrengo osagaiak erabili zituzten:

250 ml. harrotzeko esnegaina.

250 ml. esnea

3 orria gelatina neutroa

90 gr. azukrea

Ezer baino lehen, edalontzi batean esne freskoa banandu behar duzue, gelatina orriak barruan sartzeko.

Gelatina orriak biguntzen diren bitartean, lapiko batean esnegaina, esnea eta azukrea ipiniko dituzue. Segidan lapikoa sutan ipiniko duzue, indar leuna erabiliz. Plater honi usaina eman nahi badiozue (laranja, limoia, kanela, banilla, etab. erabil ditzakezue hau egiteko), hau da momentua.

Beroa dagoenean, usaina emateko erabili duzuen osagaia lapikotik kenduko duzue eta gelatina gehituko duzue. Hori eginda dagoenean, edukia irabiatu behar duzue 2 minutuz, pikorrak saihesteko.

Hori eginda dagoenean, “Panacota” ia prestatuta dago, bakarrik garrantzitsuena faltatzen zaiolako. Eta garrantzitsuena, dudarik gabe, errezetaren zatirik zailena da: hamar orduz atseden hartzea, lehenengo biak hozkailutik kanpo, eta hirugarren ordutik aurrera, hozkailuan ondo mamitzeko. Gauza honengatik ez zarete zertan kezkatu behar, “Panacota”ren zaporea egun batetik bestera hobetzen delako.

Aizue, oraingo honetan, haiek esneari mango baten zukua gehitu zioten eta, esan zuten arabera, postrea biboteak milikatzeko zegoen....